Recensie: Het Huis van Hades – Rick Riordan (Helden van Olympus #4)

WAARSCHUWING! De flaptekst en samenvatting van dit boek bevatten spoilers voor eerdere delen uit de serie.

huis-van-hades.jpgOorspronkelijke titel: The House of Hades
Titel:Het Huis van Hades
Serie: Helden van Olympus (#4), Camp Half-Blood Chronicles (#9)
Auteur: Rick Riordan
Vertaald door: Marce Noordenbos
Genre: Fantasy, Young Adult, Fantasy > Mythology
Gepubliceerd: Juli 2014 (NL), 8 oktober 2013 (VS)
Uitgeverij: Boekerij (NL), Disney Hyperion (VS)
Pagina’s: 509
Bindwijze: Paperback
Prijs: €18,99

*Spoiler*

Er is geen keus. Er is geen tijd. De inzet is hoger dan ooit…

Zeven halfbloeden geven aan de roep gehoor,
Aan storm of vuur gaat de wereld teloor.
Met een laatste ademtocht wordt bezegeld de eed,
En bij de deuren des doods staat de vijand gereed.

Percy en Annabeth zijn in de onderwereld terechtgekomen. De vijf overgebleven halfgoden van het verbond zullen nu moeten samenwerken om de poorten naar de onderwereld te verzegelen en zo voorkomen dat Kamp Halfbloed onder de voet wordt gelopen. Voor Percy en Annabeth begint een race tegen de klok om uit Hades te ontsnappen voor de deuren voorgoed gesloten worden.

*Einde spoiler*

Mijn beoordeling: 10/10 of 5/5*

Na de cliffhanger van Het Teken van Athena moest ik zo snel mogelijk verder in de serie: wat gaat er gebeuren?! Het kleine probleempje dat me in de weg zat, is deze Kerst opgelost en ik begon zodra ik Dromen uit had aan het vierde deel van de Helden van Olympus-serie.

*Spoiler*

Nu Percy en Annabeth in de onderwereld vastzitten, moeten de zes overgebleven halfgoden op tijd de Deuren des Doods in Griekenland zien te bereiken. Dit gaat echter niet zonder slag of stoot. Of monsters. Percy en Annabeth moeten ondertussen vechten voor hun leven én tegen de klok, want ze hebben weinig tijd voor de Deuren gesloten worden.

*Einde spoiler*

Dit boek was ongelooflijk spannend. Een heleboel boeken zijn spannend, maar zo spannend als ik Het Huis van Hades vond, heb ik nog niet met veel boeken gehad. Zeker tegen het einde van het boek werd het heel spannend. Zo spannend dat ik voortdurend met mijn voeten en handen aan het tikken was; ik wilde niet weten wat er ging gebeuren, maar ik kon niet in nieuwsgierigheid blijven.

Het hielp natuurlijk ook dat driekwart van alle hoofdstukken eindigden met kleine cliffhangers. Erger was nog als een hoofdstuk eindigde met een cliffhanger en het volgende hoofdstuk was geschreven vanuit een oogpunt van iemand die totaal ergens anders was. Elke keer dat ik tegen mezelf zei: “Nog één hoofdstuk”, werd dat ene hoofdstuk er twee en toen drie en vier, totdat ik het boek uit had…

Nog zoiets waar dit boek goed in was: spelen met mijn gevoelens. Grrr. Dan was ik blij dat iemand terugkeerde, het volgende moment was ik verdrietig omdat hij iets had bedacht of erger… Ik vind het erg knap als een auteur zo kan schrijven dat je oprecht meevoelt met de personages, maar Rick Riordan heeft het voor elkaar gekregen.

Wat ik ook erg knap vind van Riordan, is dat hij gebeurtenissen uit Percy Jackson en de Olympiërs weet terug te halen en te koppelen aan wat er in de Helden van Olympus-serie gebeurt. Meestal is dit in de vorm van herinneringen of referenties naar gebeurtenissen of personen.

Huis van Hades_2.JPG

Ik vind het erg leuk dat Nico Di Angelo eindelijk weer terug is! Eerlijk gezegd heb ik hem wel gemist. Niet alleen was Nico terug, iedereen maakte ook in dit boek weer wat ontwikkelingen door. Frank wordt minder verlegen, Hazel en Piper meer kickass, Percy en Annabeth krijgen hun grootste angsten onder ogen te zien en Leo… nou ja, hij was verdraaglijk.

Tot slot wil ik nog even benoemen hoe leuk in het vind dat steeds meer minder bekende mythen (en goden) hun weg in de PJO-wereld vinden. Ook de bekendere mythen worden mooi verwerkt in het verhaal, zonder dat het een letterlijke geschiedenisles wordt.

Het Huis van Hades is een boek dat je van begin tot eind in zijn greep houdt. Het is onmogelijk om ‘eventjes’ te lezen in het één na laatste deel van de Helden van Olympus-serie. Daarnaast vind ik het erg knap van de schrijver dat hij dingen uit de voorgaande serie kan terugkoppelen aan deze serie. En de personages maken ook weer belangrijke ontwikkelingen door.

Wat vind jij van auteurs die referenties maken naar hun eerdere boeken (of andere boeken, musicals, films etc.)?


4 reacties op ‘Recensie: Het Huis van Hades – Rick Riordan (Helden van Olympus #4)

  1. Ik vind het heel erg leuk om verwijzingen naar andere dingen te zien in boeken, al kan het soms iets te ver gaan.

    In What If It’s Us zaten super veel Hamilton en Harry Potter verwijzingen en ging het er heel vaak over, maar voor niet-fans (en sommige wel-fans) was dat helemaal niet zo fijn, omdat ze verplicht tientallen pagina’s moesten lezen over iets wat ze of niet kenden of niet leuk vonden. Of het was juist gewoon té veel.*zucht*

    Alice Oseman verwijst in haar boeken/webcomic subtiel naar personages en/of gebeurtenissen uit haar eerdere boeken, en dat is een leuk extraatje voor degenen die die eerdere verhalen hebben gelezen. Dat doet Rick Riordan eigenlijk ook. Voornamelijk de subtiele verwijzingen zitten in Magnus Chase en Trials (in de Kane Chronicles zit er alleen maar eentje volgens mij). 🙂

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie